نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• علی عموزاده لیچائی ¹
• رقیه کریمی لیچاهی ²
• مائده منصورپور ³

¹ کارشناس ارشد روانشناسى و آموزش کودکان استثنایى، دانشکده روانشناسى و علوم تربیتى، دانشگاه تهران، تهران، ایران

² دکترای روانشناسی، مدرس دانشگاه فرهنگیان، پردیس بنت الهدی صدر، رشت، ایران

³ کارشناس ارشد روانشناسى و آموزش کودکان استثنایى، دانشکده روانشناسى و علوم تربیتى، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزش یادگیری اجتماعی هیجانی بر خودپنداره کودکان نارساخوان انجام شد. طرح پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان نارساخوان پایه سوم تا ششم ابتدایی شهر رشت در سال 1397 بود که از این میان نمونه ای به حجم 20 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور مساوی و تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگماری شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودپنداره، نارساخوانی نما ، مقیاس هوشی وکسلر کودکان استفاده شد. برنامه آموزش یادگیری اجتماعی هیجانی در طول شش جلسه و به مدت یک ماه بر روی گروه آزمایش اجرا شد.
نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش یادگیری هیجانی اجتماعی بر تمامی مولفه های خودپنداره به طور معناداری موثر بوده است (٠٫٠٠١p<).با توجه به نتایج پژوهش حاضر، آموزش برنامه یادگیری اجتماعی هیجانی موجب بهبود خودپنداره در کودکان نارساخوان شده است.

کلیدواژه‌ها

• یادگیری اجتماعی – هیجانی
• خودپنداره
• کودکان نارساخوان

موضوعات

• مطالعات اثربخشی

عنوان مقاله [English]

Effect of Emotional Social Training on, Self-Concept in Dyslexic Students

نویسندگان [English]

• Ali Amoozadeh Lichahi ¹
• Roghayeh Karimi Lichahi ²
• Maedeh Mansoorpoor ³

¹ MA of Psychology, Department of Psychology and Education of Exceptional Children, Faculty of Psychology and Education, University of Tehran, Tehran, Iran

² PhD in Psychology, Farhagian University,Bento Al-Hoda sadr, rasht, Iran

³ M.A, Department of Psychology and Education of Exceptional Children, Faculty of Literature and Humanities, and Education, University of Guilan, Rasht, Iran

چکیده [English]

The purpose of the present research was to examine the effectiveness of emotional social training on self-Concept in dyslexic students.This was a quasiexperimental study with a pre-test/post-test design and control group. The statistical population consisted of all dyslexic students in 3rd to 6th grade in Rasht, from among which a sample of 20 students were selected through convenience sampling. They were then equally assigned to two (control and experiment) groups. To collect data, ‘Karami-Nouri & Moradi’s dyslexia scale, wechsler intelligence scale for children, self-concept scale, were used. The emotional social training program was conducted for the experimental group in six sessions in a period of two months.

کلیدواژه‌ها [English]

• Emotional Social Training
• Self-Concept
• Dyslexic Students